بیانیه سفارت در خصوص تجاوز غیرقانونی رژیم صهیونیستی به حاکمیت و تمامیت ارضی کشورمان
بسم الله الرحمن الرحیم
صبح روز جمعه، مورخ 23 خرداد 1404 (برابر با 13 ژوئن 2025)، در اقدامی عامدانه که نقض منشور ملل متحد و قوانین بینالمللی محسوب میشود، اسرائیل حملات نظامی هماهنگ شده ای را علیه شهرهای ایران، تأسیسات صلح آمیز هسته ای، مقامات ارشد، دانشمندان و غیر نظامیان ایرانی آغاز کرد.
رژیم اشغالگر و سرکش صهیونیستی اسرائیل، حاکمیت و تمامیت ارضی ایران را نقض کرده و به چندین نقطه از جمله مناطق مسکونی در تهران و دیگر شهرهای ایران حمله کرده است. در نتیجه این حملات، شماری از شریف ترین انسانهای میهن پرست مدافعان عزت، حاکمیت و پیشرفت علمیکشور به همراه غیر نظامیان بی گناه از جمله زنان و کودکان، به شهادت رسیدند.
همزمان، ترور های هدفمند مقامات نظامی و دانشمندان ایرانی در تهران، مصداق بارز تروریسم دولتی است. بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی، آشکارا مسئولیت این جنایات شنیع را بر عهده گرفته است.
از جمله اهداف این حملات، تأسیسات هسته ای نطنز و اصفهان بود که تحت پادمان آژانس بین المللی انرژی اتمی قرار دارند. این حملات جان غیر نظامیان را به خطر انداخته و خطر فاجعه نشت مواد رادیو اکتیو را به وجود آورده است که به نوبه خود، رژیم عدم اشاعه گسترش تسلیحات هسته ای و مأموریت آژانس بین المللی انرژی اتمی را تضعیف میکند.
این اقدامات، نقض حاکمیت ایران، تجاوز و جنایت جنگی بر اساس قوانین بینالمللی بوده و به طور آشکار بند 4 ماده 2 منشور ملل متحد را نقض میکند. این موضوع یکی از ارکان اصلی نظم حقوقی بینالمللی است که پس از جنگ جهانی دوم تأسیس گردید. صرف نظر از وضعیت کنونی بیثبات نظام جهانی، این قاعده همچنان معتبر است و حمله رژیم صهیونیستی اسرائیل به ایران، تجاوزی آشکار است که فاقد هرگونه مشروعیت قانونی بوده و نمونه دیگری از رفتار بیثبات کننده اسرائیل است که اکنون از هر خط قرمزی عبور کرده است.
استفاده از مفاهیمی چون حمله "پیش دستانه" یا "پیشگیرانه"، به ویژه بدون تأیید شورای امنیت، فاقد مشروعیت حقوقی است و صرفاً بهانه ای سیاسی برای نقض حاکمیت دولت ها محسوب میشود.
حمله به تأسیسات هسته ای با خطرات جدی برای جان غیر نظامیان و محیط زیست همراه است و میتواند به عنوان "جنایت جنگی" در مجامع بینالمللی مورد پیگرد قرار گیرد. طبق ماده ۵۶ پروتکل اول کنوانسیون های ژنو، حملات به مراکز خطرناک تولید انرژی، مانند راکتورهای هسته ای، ممنوع است. علاوه بر این، توافقنامه های پادمانی آژانس بینالمللی انرژی اتمی، کنوانسیون ۱۹۸۰ حفاظت فیزیکی از مواد هسته ای، و قطعنامه های مجمع عمومی سازمان ملل نیز این ممنوعیت را تأیید میکنند.
سکوت یا عدم اقدام نهادهای بینالمللی، به ویژه شورای امنیت سازمان ملل، در پاسخ به حملات اسرائیل به ایران، نه تنها یک خطای اخلاقی و سیاسی، بلکه نقض وظایف قانونی آنها است. این تنها حمله ای به ایران نیست بلکه حمله ای به نظم حقوقی بین المللی و تهدیدی علیه امنیت منطقهای است. عدم اقدام، متجاوز را جسورتر کرده و هرج و مرج در منطقه را عمیق تر خواهد کرد.
ما از تمامیکشورهای عضو سازمان ملل و دولت های متعهد به صلح بینالمللی انتظار داریم که به سرعت این تجاوز جنایتکارانه را محکوم کرده و اقدامات جمعی را علیه این ماجراجویی بی پروا که ثبات جهانی را تهدید میکند، انجام دهند.
عواقب وخیم این تجاوز تماماً بر عهده رژیم صهیونیستی و حامیان آن است. بر اساس ماده ۵۱ منشور ملل متحد، دفاع مشروع یکی از معدود موارد مجاز استفاده از زور در قوانین بینالمللی است. این ماده تنها به "حق ذاتی" دولت ها اشاره دارد و این حق حتی در غیاب ماده ۵۱ نیز به رسمیت شناخته شده است.
بنابراین، ایران، بر اساس ماده ۵۱ منشور ملل متحد و حق دفاع مشروع، مجاز است از تمامی ابزارهای نظامی مشروع برای دفاع از حاکمیت و تمامیت ارضی خود استفاده کند.
سفارت جمهوری اسلامی ایران در اکرا
28 خرداد 1404